Ağıtın Sonu

Bu güzel ve kendini beğenmiş adamla yan yana yürümek, onun bir ay
önceki karşılaşmalarını unutmamış olması... Yüreğinde şakıyan kuş
kanatlandı, hafif kızaran yanaklarına kondu, iki tel beyazı dün akşam
kopardığı saçlarında uçuştu, durmadı yerinde, kanatlanıp gözlerinde
titredi, dudağındaki gülümsemeye kondu.
Beyaz örtülü lokanta masaları, zeytinyağlı yeşil fasulye, ada sahili,
yağmurlu akşamlar, masallar... Dağ ve ekşimek kokan uzak
akrabalar... Ne olduysa Lodos yüzünden oldu. Orta yaşlı kadınlar,
boşanmışlar, hiç evlenmemişler, bekârlar listesi... Fatma ile Kerem,
Dilnaz ile delikanlı... Hatıralar... Hayal kırıklıkları, vehimler, radyoda
bildik türküler, Ya Hızır!, hatamla sev beni, kafese kapatılmış kuşlar
gibiyiz işte...
Menekşe Toprak, mutlu olmak isteyen, hatıralara ve hayallere sarılan,
ümitlenen, aşka ve hazlara kapılan, pişmanlıklar yaşayan bir kadının
hikâyesini anlatıyor. Rüya gibi akıp giden hüzünlü bir şehir masalı
Ağıtın Sonu.