Dinler Tarihinin Batılı Öncüleri

Akademik bir alan, bağımsız bir bilim olarak anılmayı, kendi tarihi boyunca iyi işlediği ve şekillendirdiği temel teorik yaklaşımlarıyla hak eder. Dinler Tarihi [Religionswissenschaft], XIX. yüzyılın ortalarından itibaren yaklaşık bir buçuk asırlık geleneğiyle insanlığın hem yerel hem de evrensel dinî olgularını ele alan dolayısıyla başlangıcından günümüze kadar bütün dinî sistemleri mukayeseli olarak incelemek isteyen ama teolojik karakterde olmayan bir bilimdir.
Dinler Tarihinin Batılı Öncüleri adını taşıyan ve beş senelik yoğun bir araştırmanın ürünü olarak ortaya çıkan bu çalışma, Dinler Tarihi'ndeki etkili ekollerin (söz gelişi Anglo-Sakson, İskandinav, Marburg, Roma ve Chicago ekollerinin) kurucularını veya önde gelen temsilcilerini incelemektedir. Bu ekollere mensup olan söz konusu Dinler Tarihçileri (sırasıyla F. Max Müller; Cornelis P. Tiele, Chantepie de la Saussaye; William Brede Kristensen; Gerardus van der Leeuw; Nathan Söderblom; Rudolf Otto; Friedrich Heiler; Joachim Wach ve Raffaele Pettazzoni) artık günümüz Dinler Tarihi disiplini için bir "fenomen" haline gelen şahıslar olup ilgi çekici hayat hikayeleri, özgün din tanımları, dinlere bakışları, kendilerini öne çıkaran özel alan çalışmaları ve özgün yaklaşımlarıyla göze çarpmaktadırlar.
Bu yönüyle klasik dönemin önemli Dinler Tarihçileri hakkında fenomenolojik yaklaşım sergileyen bu çalışmamız, aynı zamanda din olgusunu kendine özgü metotlarla araştıran Din Felsefesi, Din Psikolojisi, Din Sosyolojisi ve Din Eğitimi gibi diğer din bilimleriyle uğraşanlara ve insanoğlunun din anlayışına yönelik ciddi akademik çabalara ilgi duyan meraklılara da katkı sağlayabilecektir.
(Arka Kapak)