^{15. Yüzyıldan 20. Yüzyıla} Osmanlı Bahçeleri ve Hasbahçeler

Osmanlılar, önceden saptanmış katı kurallara uygun bahçeler yaratmak yerine, arazinin topografyasına, iklimine, kısacası koşullarına uygun bahçeler oluşturmak yolunu seçmişlerdir; su kanalları açmak yerine, bahçelerini akarsuların bulunduğu yerlere yapmışlardır. Çiçekleri ve ağaçları katı bir düzen içine sokmamışlar, çeşitli ekler ve müdahaleler yaparak, bahçeye kendiliğinden gelişmiş görüntüsü kazandırmayı tercih etmişlerdir.

Kanuni Sultan Süleyman dönemi yalnız bahçelerde değil, tüm sanat alanlarında çiçeklerin açmaya başladığı dönem olmuştur. Çiçek sevgisiyle kültürü her gün artarak yüzyıllar boyunca gelişmiş ve Osmanlı’nın o eşsiz çiçek bahçeleri ortaya çıkmıştır. Çiçek sevgisinin en önemli göstergesi, sanatın her alanına yansıyan çiçek üslubunun ete kemiğe bürünmüş hali olan birbirinden nefis eserleridir.

18.yüzyılı izleyen yüzyıllarda Batı üslubu, Osmanlı yaşamının tüm alanlarında kendini göstermeye başlamıştır. Siyasi kurumlardan kültürel yaşama uzanan bu etkiler, şüphesiz ki bahçe kültürüne de yansımıştır. Ancak ilginç olan nokta, Osmanlı bahçesinin özgün niteliklerinin tamamen kaybolmayıp, Batılı unsurlarla birleşmesi ve ortaya yepyeni bir sentez çıkmış olmasıdır.