Seyyid Ahmed El-bedevi Tarikatı ve İstanbul'da Bedevilik

Tarikatlar târihi bakımından VI-VII/ XII-XIII yüzyılların ehemmiyeti inkâr edilemez. Bugün halen varlıklarını sürdürmeye devam eden tarikatların çoğunun teessüs ettiği asırlardır. 'Hırka', 'silsile' ve 'mîısâb' gibi yapılarla, otantizmmı olağanüstü bir biçimde korumaya devam eden ftbdülkadır Geylânİ [561 /1166} ye nisbel edilen Kadirilik ve Seyyid Ahmeder-Rılâİ (578/1182)'ye dayanan Rilâİlik bu yüzyıllarda teessüs eden i!k iki önemli tarikattır Mağriplı sûtîlerin iştirakleriyle İrak'ta olgunlaşan bu larTlot faaliyetine -ki Irak Ekotü olarak niteiendirilmiştir-aynı ekolden olmakla birlikte coğrafyası farklı olan Bedevîlik ilâve edilebilir. Pîri Seyyid Ahmed el-Bedevİ (675/ 1276)rtin vefatından sonra, çok kısa bir süre içinde Mısır'da müesseseieşen Ahmediyye/Bedeviyye tarikatıyla, diğer üçü kadar yaygınlık kazanmamış olmakta bidikte yine Mısır'da teessüs eden İbrahim Desûkî (676/1277j'ye nisbet edilen Desûkiyye tarîkatı, o dönemde, bir manevî yapılanmayı tamamlamışlar ve böylelikle tarikatlar târihinde aklâb-ı erbaa' olarak anılmışlardır. Tarikat müesseseleşmesinin ilk devirlerinde bu dört tarikatın -bâzı müellifler tarafından- 'tamamlanmış' ve sağlam' olmayı sembolize eden bir 'dörtlü' olarak isimlendirilmesi de göstermiştir ki, 'dörtlü bir kuvvetler birliği' teşekkül ettirilmiştir.